Iedereen heeft ze wel; spullen van vroeger. Herinneringen die je door de jaren heen hebt verzameld en bewaard.

Wanneer je het ouderlijk huis verlaat, krijg je deze spullen in dozen mee of wanneer je daar zelf nog geen ruimte voor hebt, blijven ze daar voorlopig nog even staan.

Tekeningen en schriftjes van je basisschooltijd, je favoriete pop of je eerste babykleertjes. Allemaal zorgvuldig bewaard. Vaak belanden deze dozen – vol met herinneringen – op zolder en wordt er niet of nauwelijks  meer naar omgekeken.

Misschien bewaar je zelf ook spullen van je kinderen op zolder. Eerste kleertjes, eerste schoentjes, knutselwerkjes, schoolschriftjes, knuffels, boeken, leuke souvenirs…  en de verzameling dijt steeds verder uit….

In de doos

Hoe dan ook, de meeste van deze spullen zijn voorwerpen met emotionele waarde en een verhaal, maar we doen er op de een of andere manier toch niet zoveel mee. Het zit in een doos op zolder en het staat daar goed.

Zelf heb ik ook een aantal spullen van vroeger bewaard in een doos op zolder. In de loop der jaren ben ik er al een aantal keren doorheen gegaan en lukt het me steeds weer om van een aantal dingen afscheid te nemen.

Maar er zijn ook spullen die ik ondertussen in mijn huishouden heb geïntegreerd. Gewoon omdat ze té leuk, mooi of waardevol zijn om in een doos te laten liggen.

Uit de doos

Spullen die ik bijvoorbeeld in het laatje van mijn nachtkastje leg. Iedere keer als ik het laatje open trek, zie ik dat bijzondere voorwerp en word ik herinnerd aan de waardevolle herinnering die ik daarbij heb.

Andere dingen zet ik op de kast zodat ik er dagelijks van kan genieten wanneer ik er voorbij loop of op de bank zit. Er zijn ook spullen die ik van mijn opa en oma heb ‘geërfd’ die ik deel laat uitmaken van ons huishouden.

Een mooie kop en schotel van mijn oma die ik niet gebruik maar waar ik mooie herinneringen aan heb, staat in mijn keukenkastje tussen de mokjes die ik voor koffie en thee gebruik. Het kastje open ik dagelijks en iedere dag denk ik aan haar wanneer ik het kopje zie.

Een oude wandelstok van mijn opa vol met badges van plaatsen waar hij is geweest, fantastisch vind ik die! Deze hangt aan de zijkant van ons schoenenkastje in de hal en bewonder ik iedere keer als ik er langs loop.

Maximeer

Uiteraard bewaar ik voor mijn kinderen ook spullen van vroeger. Ik streef ernaar om voor onze jongens maximaal 2 dozen met herinneringen mee te geven wanneer ze het huis uit gaan. Ik ben kritisch in wat ik wel en niet voor ze bewaar. Af en toe vraag ik ook aan hen wat ze ervan vinden maar in deze fase van hun leven mag wat hun betreft alles gewoon weg.

De reden dat ik kritisch ben in het bewaren van herinneringen is omdat ik denk dat je niet je hele jeugd of je hele leven vast hoeft te houden in de vorm van spullen.

Lastig wegdoen

Hetzelfde geldt voor spullen die iemand anders voor je heeft bewaard of die je hebt ontvangen na iemands overlijden.

Zelf heb ik met een aantal van deze spullen helemaal niets maar omdat iemand anders het zorgvuldig heeft bewaard, vind ik het wel lastig om ze weg te doen. De spullen kunnen je wel helpen om herinneringen boven te halen maar wees daarin selectief.

Een paar dingen bewaren is leuk én waardevol maar worden het er teveel dan wordt het vaak ‘meer van hetzelfde’. Je haalt het verleden niet terug door nóg meer spullen te bewaren.

Nu jij

Heb jij dozen vol herinneringen van jezelf? Of herinneringen die je voor je kinderen bewaart? Ik zou zeggen: ga er eens een keertje doorheen en kijk met een kritisch oog of je wel écht alles wilt of moet bewaren.

Maak bewuste keuzes en kies alleen de dingen die écht waardevol of van belang voor je zijn. Door spullen in dozen op zolder te bewaren en er nooit meer naar om te kijken, schuif je deze beslissingen alleen maar voor je uit.

Eigen spullen

Begin eerst eens met je eigen herinneringen. Door kritisch naar je eigen spullen te kijken, kun je ook gemakkelijker keuzes maken in wat je voor je kinderen bewaart.

Wil je iedere tekening, rammelaar, eerste schoentje, (baby)kleertjes, zelf geknutselde cadeautjes, schoolwerkjes en -schriftjes behouden? Probeer er eens aan te denken wat je kind hier later mee zou kunnen doen. Niet ieder kind zit erop te wachten om later – als hij of zij de deur uit gaat – 10 dozen met al deze spullen mee te sjouwen.

Een paar tekeningen zijn leuk om te bewaren, maar geen dozen vol. Wees realistisch en kritisch in wat je je kind later mee wilt geven. Zadel ze niet op met dozen vol spullen waarmee ze nog wat mee moeten.

Natuurlijk kan het soms erg lastig zijn om knopen door te hakken, zeker als het spullen van een ander betreft. Daarom is het goed om eerst door je eigen herinneringen heen te gaan en hierin keuzes te maken. Dan wordt het wat gemakkelijker om beslissingen te nemen over welke spullen je van of voor je kinderen wilt bewaren.

Opruimen is beslissingen nemen

Leg de lat voor jezelf niet te hoog en gun jezelf de tijd om er doorheen te gaan. Vaak heeft opruimen meerdere rondes nodig. Over spullen waar je nu nog aan twijfelt of geen raad mee weet, kun je over een half jaar misschien een betere beslissing nemen.

Kom je er dan nog niet uit? Ga er dan over een half jaartje nog een keer doorheen en neem jezelf voor er dan wel een definitieve beslissing over te nemen. Sommige dingen hebben tijd nodig om te rijpen.

Want, opruimen is beslissingen nemen en dát maakt het nou juist zo lastig.